דאָס געהיימניס פֿון דער מלכּה אסתּר - דער לעצטער אויפוועקן

מיסטיק פיקציע
אין אַ פֿראַנקרײַכישן שלאָס, אין צײַטן פֿון קריג, וווּ דער נאַצי-מאַרשאַל ראָממל, דער „וויסטן-פֿוקס“, אַמאָל געזעסן האָט, און שפּעטער זיך קעגן היטלער געווענדט האָט מיט ליסט, הענגען פֿיר הײליקע וואַנדטײַפּיכן, וואָס עסתר אַמאָל באַזיצט האָט.

אימפּאָזאַנט און געהײַמניסוואָל, טראָגן זײ אַן איראָניע שווער: אַ ייִדישע קעניגין, וואָס האָט המן באַזיגט, וואַכט דאָ, איבער די רױמענט, וווּ נאַציס אַמאָל פּלאַנער געשמידעט האָבן קלאָר.
פֿיל זעען אין היטלער אַ נײַעם המן, וואָס איז געפֿאַלן, ווי המן און זײַנע צען זין אַם גאַלגן פֿאַרגאַנגען זענען. אין נירנבערג האָט צען נאַצי-פֿירער דאָס זעלבע שיקסל געטראָפֿן. דער ווידערקאָל פֿון דער געשיכטע איז שטאַרק, דאָס בוך אַנטפּלעקט, וואָס וויניקער וואָגן זיך צו זען.

דאָס הײליקע ליכט פֿון די טײַפּיכן שײַנט אַזױ העל, עס ציט דוד און נאַטאַליע ראָזן אין זײַן באַן שנעל.
אין אַן אַוואַנטיור פֿון ליבע, געפֿאַר און ערקענונג, וווּ אַלטע חכמה, באָטן פֿון גענעראַציעס, זיבן הײליקע פֿלאַמענס און ירושלײַמס גליאֶנדע שטײנער זיך אין ישעיַס נבֿואה פֿאַראײניקן.

די ווייַזאַגונג נאָעט, ווי אַ צוג וואָס ערוואַקט,
זי האָט אײַך געפונען, בלײַבט נישט אין דער נאַכט.